त्यो बेलाको म पनि शिक्षक थिएँ,
त्यो बेलाको म पनि शिक्षक थिएँ,
ज्ञानको दीप जलेर हृदयमा लेख्दै थिएँ।
पढाउनको साथ, सिकाउनको मन,
सपना पुरा गर्न बाँचिरहेको शपथ मेरो तन।
शिक्षक हुँ, भन्थें जब साथीले सोध्थे,
पढाउँदा मन सन्तुष्ट र उर्जित थियो।
छात्रहरूको आँखामा, आशा र विचार,
कठिन समयका पनि शान्तिमा साँचो आधार।
राम्रोसँग सिकाउनु मेरो कर्तव्य थियो,
तर उहाँहरूलाई जीन्दगीका सन्देश दिनु थियो।
त्यो बेलामा पाठशाला मेरो कर्मभूमि,
नयाँ ज्ञानका साथ एक नयाँ युग शुरु थियो।
कसैले यत्रा गर्दै थियो, कसैले सपना देख्दै,
तर म पनि शिक्षक, हरेक दिन,
समाजको लागि, एउटा नयाँ बाटो देखाउने,
छात्रको भविष्यका लागि आशा ल्याउने।
त्यो बेलाको म पनि शिक्षक थिएँ,
सपना र शिक्षा समेटेर, भविष्य बनाउदै थिएँ।
आज सम्झन्छु, त्यो म बोधको क्षण,
शिक्षक भएर सबैलाई एक नयाँ दिशा देखाउन।
Comments
Post a Comment